Historia kontrowersyjnej reżyserki filmu „Emilia Pérez”

Chociaż reżyser filmowy Jacques Audiard urodził się i wychował wśród scenariuszy filmowych, tak naprawdę Zainteresował się kinem pod koniec okresu dojrzewania.

Gdy był dzieckiem, jego ojciec, reżyser Michel Audiard, napisał opowiadania takie jak Les grandes families i Cent mille dollars au soleil , w których wystąpili francuscy aktorzy Jean Gabin i Jean Paul Belmondo.

Ale właśnie dlatego, że jego ojciec był tak popularny, znał też jego złą stronę, ponieważ filmowcy z okresu „nowej fali”, tacy jak Jean-Luc Godard, Agnés Varda i Claude Chabrol, Uważali go za starego i mało proaktywnego.

Tak więc jego relacja z ojcem opierała się przede wszystkim na gustach literackich, a nie filmowych. W rzeczywistości Jacques studiował literaturę i literaturę.

„Dużą część dzieciństwa spędziłem w szkołach z internatem, a raczej w więzieniu, a kiedy opuściłem tę „szkołę-więzienie z internatem”, byłem w Paryżu. Paryż był miejscem, w którym można było obejrzeć 10 filmów w weekend, pomiędzy kinoteaką a innymi miejscami. Powiedziałbym, że moja miłość do kina pojawiła się, gdy miałem 15 lub 16 lat. „, powiedział w wywiadzie dla magazynu Rolling Stone, po hiszpańsku.

Przeczytaj: Artystyczne odrodzenie Demi Moore

Jest fanem czarno-białych filmów niemych (jego idolem jest Fritz Lang), ale przyznaje też, że wpływ na niego miały filmy Martina Scorsese ( Wściekły byk ) i Briana de Palmy ( Carrie ), a także Japończyka Akiry Kurosawy.

Mając więc wokół siebie tak wiele filmów od dzieciństwa, Nadszedł czas, kiedy chciał reżyserować , wychodząc z założenia, że ​​jego filmy przedstawiają bolesną, ale jednocześnie świetlaną rzeczywistość, nawet jeśli na końcu nie zawsze tak jest.

Jej debiutancki film Sur mes lévres , w którym Vincent Cassel wciela się w rolę byłego skazańca, ukazuje młodą kobietę, która jest prawie głucha i potrafi czytać z ruchu warg, próbującą pomóc mężczyźnie, którego dopiero co poznała, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji.

Walka mojego serca ustała , Jej drugi film fabularny zdobył nagrodę BAFTA dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. wciągająca opowieść o młodym mężczyźnie, który musi wybrać między byciem takim jak jego ojciec-tyran a podążaniem ścieżką pianisty, swojej prawdziwej pasji.

Prorok byłby tym, co działo się przed i po jego karierze. I nie dlatego, że została nominowana do Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego, ani z powodu triumfów w Cannes i BAFTA, ale dlatego, że zaczęła wcielać się w role postaci niefrancuskojęzycznych.

Jak wówczas powiedział, podjął tę decyzję, ponieważ przestał oglądać w lokalnych kinach filmy, w których widział siebie. Już nic mu nie powiedziałem. Powiedział, że nie pokazywały one również brutalnej rzeczywistości, więc chciał trochę od niej odejść, Oprócz eksperymentowania z językami, których nie znałem, coś, co zostało utrwalone w filmie Dheepan (2015) o mężczyźnie ze Sri Lanki, opowiadającym po angielsku i tamilsku.

„Kiedy pracuję po francusku, nie zwracam aż tak uwagi na muzykalność języka, ale w innych językach tak. To pozwala mi tworzyć z innego miejsca” – powiedział.

Przeczytaj: Rozpoczęto krucjatę w celu ratowania rzymskich zabytków kultury

Emilia Pérez , która właśnie ma otrzymać Oscara, wyłoniła się z postaci z powieści Écoute , w której fabule niemal w ogóle nie wspomniano o istnieniu meksykańskiego barona narkotykowego, który pragnie zmienić płeć. Po przeczytaniu pomyślał, że to dobry pomysł na film. Film zebrał świetne recenzje, zwłaszcza w Meksyku i kilku krajach Ameryki Łacińskiej, udało mu się jednak zdobyć nagrody dla najlepszego filmu europejskiego na rozdaniu nagród Goya w Hiszpanii oraz dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego na rozdaniu nagród BAFTA i Critics Choice Awards.

* * * Bądź na bieżąco z nowościami, dołącz do naszego kanału WhatsApp * * * https://www.whatsapp.com/channel/0029VaAf9Pu9hXF1EJ561i03

DO

• Emilia Perez
• Jacques Audiard
• Reżyserzy filmowi
• Kino
• Kino